Ik was er behoorlijk bang voor. Voor mijn geestesoog was een toekomst zichtbaar waarin de hele mensheid gestuurd en geregeerd wordt door computers en machines. Dat niemand meer zijn huis uit zal komen en niemand meer zelf nadenkt omdat alles bedacht en geregeld wordt door machines. Efficiënt, gemakkelijk en vooral heel snel. Nog sneller dan het allemaal al gaat. We zouden allemaal onder volledige controle komen van de bedenkers en eigenaren van de supercomputers.

In een half jaar tijd verloor ik twee vriendinnen die niet meer met mij om willen gaan. De één vindt dat ik te weinig kies voor het pad van Jezus, omdat ik het niet op haar manier zie, voel, denk en doe. De ander vindt dat ik te veel kies voor het pad van Jezus en ik het niet op haar manier zie, voel, denk en doe. Beiden hebben ze daar hun eigen ideeën over en veroordelen hoe ik mijn leven vorm geef. Ze willen er niets mee te maken hebben. En daarmee is onze vriendschap verbroken.

“Eerlijk gezegd voel ik vooral opluchting nu we gaan scheiden.” Ze durfde het bijna niet hardop te zeggen. Ze keek me aan en ik zag hoe haar gezicht veranderd was vergeleken met de keren dat ze hiervoor bij me was geweest. De diepe lijnen in haar gezicht waren verdwenen. Ze zag er tien jaar jonger uit. Ze gaf gewoon licht!

"Ik weet steeds minder of iets waar is of niet van alles wat ik zie en lees." zei Fabian, mijn zoon, terwijl we ronddobberden in het warme zwembad van de sauna. Vaak ontstaan juist daar de mooiste gesprekken, omdat we beiden ontspannen en even los komen van alle afleidingen.Het is zo herkenbaar. Niet alleen voor mij, maar ik zie en hoor het van steeds meer mensen. We weten niet meer wat echt is en wat niet van alles wat aan informatie op ons afkomt.

Ik ben heel erg ziek geweest. De reumatoloog stelde vast dat ik Fibromyalgie had, de neuroloog constateerde spierdystrofie. Beide aandoeningen zijn volgens artsen ongeneeslijk, de laatste met een dodelijke afloop... Maar ik genas mijzelf!

Mijn Pad van Ontwaken leidt me dieper en dieper naar mijn Licht. Dwars door de schaduwen heen kom ik steeds weer uit in Liefde.

Ik was vroeger vooral met mezelf bezig. Binnen een relatie ging het mij vooral om wat ik eruit kon halen, wat het mij opleverde, of het wel op mijn manier ging, of de ander wel voldeed aan mijn verlangens (sorry lieve exen). Eigenlijk was ik helemaal niet in staat om lief te hebben. Terwijl ik zo verlangde naar een liefdesrelatie!