Het is vroeg in de ochtend en ik lig met mijn ogen gesloten in de ontspannen armen van mijn lief. Gedachten dwarrelen als zachte voile door mijn open en ontspannen geest. “Wat sta ik soms nog ver van het christusbewustzijn af,” zucht ik. “Hoezo,” mompelt hij.
“Ik kan nog zo geraakt worden in mijn afweermechanismen en in oude reacties in mijn hoofd. Als iemand mij rot behandelt kan me dat zo raken. Dan wordt ik maar zo weer een klein kwetsbaar meisje. En als ik dat te ongemakkelijk vindt, dan blaas ik mezelf in gedachten op en word ik superieur in mijn hoofd. Zo niet liefdevol.”
Ik zucht nog een keer. Wat een weg heb ik nog te gaan, denk ik bij mezelf, terwijl ik het verlangen naar liefde en eenheid voel branden in mijn hart. “Laat mij alsjeblieft ontwaken in eenheid.” Ik sla mijn armen nog steviger om Martien’s warme lijf, druk mijn zachte buik tegen hem aan en strengel mijn benen om die van hem heen.
En plotseling, totaal onverwacht, verschuift er iets in mijn bewustzijn. Ik besef, nee, ik voel opeens hoe mijn bewustzijn samensmelt met dat van hem. Er is geen grens meer tussen zijn en mijn bewustzijn en ervaar één Goddelijk bewustzijn. Ik ben hem, hij is mij. Er liggen nog steeds twee lichamen in elkaar verstrengeld, maar er is maar één bewustzijn! God omarmt zichzelf. Ik pak zijn gezicht vast en zeg: “ Lieverd, ik voel opeens dat wij één zijn! Jij bent mij, ik ben jou, ik hou mezelf vast, ik zie mijzelf in jou!” Vol verwondering kijk ik hem aan, mijn hart stroomt over van liefde en ik voel een ongekende vreugde openbarsten in mijn hart. In zijn ogen zie ik dat hij ziet wat er met mij gebeurt. “Wat bijzonder lieverd,” zegt hij met een liefdevolle en nieuwsgierige blik.
Ik val stil. Mijn mondhoeken moeten haast de puntjes van mijn oren raken, zo stralend voelt mijn glimlach en mijn ogen kijken hem verbijsterd aan, terwijl ik de samensmelting van ons bewustzijn gewaar word. Ik heb geen woorden voor wat ik nu voel. Ik verbaas me over de enorme gelukzaligheid en vreugde die ik door me heen voel stromen, vol van een oneindig diepe liefde. We liggen zo een tijdje in stilte elkaar aan te kijken. Hij zwijgt en is helemaal aanwezig bij mijn eenheidservaring die ik sprakeloos beleef.
Even later lig ik nog even verwonderd alleen in bed en in gedachten ga ik naar de mensen in mijn leven. Bij ieder van hen ervaar ik hetzelfde: ik ervaar dat ik hen ben en zij mij. Ik zie de verschillende lichamen, de persoonlijkheden, allemaal unieke mensen, maar tegelijkertijd zie ik mijzelf in ieder van hen. God ziet zichzelf in ieder mens. Ik kijk door de ogen van God. Ik BEN God. IK ben aanwezig in deze vrouw hier in bed, in haar zoon, in haar vriendinnen en vrienden, in haar familie.
“Zou ik dit ook kunnen zien en ervaren bij mensen die verder van mij af staan,” vraagt mijn kleine ikje zich nieuwsgierig af. In gedachten begeef ik mij naar de vrouw die ons vaak helpt bij de kassa van onze buurtsupermarkt en ik ervaar dezelfde liefde en vreugde wanneer ik me op haar afstem. Ja, IK, GOD, ben ook in haar! Ik zie en voel mijzelf in haar! Mijn hart blijft overstromen in die oneindige, intense onvoorwaardelijke liefde voor deze vrouw.
Zou ik dit ook kunnen ervaren bij mensen die ik niet zo leuk vindt? Of waar ik echt moeite mee heb? Ik denk aan mensen die mij afgewezen hebben en mij pijn hebben gedaan. En ik ervaar niets anders dan mijzelf in hen. Wonderlijk!
Mijn bewustzijn verspreidt zich verder en verder, naar Trump, Poetin en andere wereldleiders die in mijn ogen destructieve dingen doen. Ik voel dezelfde eenheid! De verwondering in mijn geest wordt steeds groter. Mijn hart vult zich met warm mededogen en compassie terwijl ik hen zie, afgedwaald van deze Goddelijke liefde. Nu voel ik precies wat Jezus zei: “Vergeef hen Vader, want zij weten niet wat ze doen.” Ik kan het diep in mijn hart voelen. Ze weten niet wat ze doen, want ze zijn in de war, hun persoonlijkheid is misleid, hun bewustzijn gesloten. Een zacht liefdesvuur straalt van mijn hart naar hen allen uit. Het is niet iets wat ik doe, het gebeurt gewoon helemaal vanzelf. Ik kijk naar hen door de ogen van God. God is wie ik ben, en IK, God bevindt mij ook in al die anderen. Er is alleen maar eenheid.
Mijn bewustzijn gaat verder en ik verbind me met de bomen, de planten, de vogels, de kleinste diertjes in de grond en de grote reuzen in de zee. Ik ervaar mezelf in hen allemaal! De vreugde die ik voel vult mijn hele wezen en ik realiseer me dat ik deze vreugde nog nooit eerder zo heb gevoeld. Een vreugde die totaal vermengt is met liefde die alles omhult en doordrenkt.
Ik besef dat wanneer we eenmaal in eenheidsbewustzijn verblijven, we nooit meer iets kunnen doen wat schadelijk is voor een ander of voor de planeet of al het leven wat hier leeft. Dat is dan onmogelijk, omdat je dan alleen maar uit liefde kunt handelen, denken en spreken wanneer je ziet dat jij in alles bent en alles in jou is. WIJ ZIJN God en God drukt zichzelf uit in al deze unieke mensen, dieren, bomen, planten, rivieren, zeeën. Wanneer je dit ziet en daadwerkelijk ervaart, wil je niet anders dan overal goed voor zorgen. Daar hoeft je niet meer over na te denken, dat doe je gewoon omdat je niet anders kunt.
Een tijdje blijf ik nog liggen, onderzoekend en verwonderd in deze onverwachte ervaring. Dan sta ik op en begin mijn dag. De hele dag voel ik deze lichtheid, vreugde en verwondering terwijl ik cliënten ontmoet en mensen op staat langs me heen lopen. Ik ben in die ander, zie ik. Nog meer liefde. Ook tijdens mijn wandeling in het bos ervaar ik de eenheid met alles wat ik om mij heen aan leven tegen kom. Er is geen verschil meer, alleen in vorm. De bomen ervaren mij, ik ervaar hen.
Ik besef dat dit het Christusbewustzijn is waarin ik me nu bevind. Ik heb niet iets gedaan om deze ervaring in te stappen, het overkwam me. Ja, ik heb van alles gedaan om mijn bewustzijn te verruimen, maar deze stap deed ik niet. En ik realiseer me: deze laatste stap zet God.
Het kan je maar zo overkomen.
En misschien floep ik er weer uit, wanneer ik weer geraakt wordt in oude pijn en mijn bewustzijn zich weer vernauwt. En misschien blijft mijn bewustzijn wel altijd zo open staan.
Ik glimlach terwijl ik deze woorden typ.
Deze ervaring is hier nu, en ik zal haar nooit vergeten.
Reactie plaatsen
Reacties
Hoe ik het zie, ervaar en leef, Eline, is : Eenheidsbewustzijn kunnen we allemaal ervaren, zoals jij dat hier beschrijft in deel 2 van je tekst, omdat we dat in Essentie zijn. Daarbij is ook je verlangen naar volmaakt Christusbewustzijn, zoals je dat beschrijft in de inleiding van je tekst, intrinsiek menselijk hierin. Tegelijk zijn de triggers die je blijkbaar liever zou zien oplossen in dat Christusbewustzijn (vanuit dat verlangen in je "zucht" in je inleiding) ook helemaal de beleving van dat Eenheidsbewustzijn .... een mooie vrijheid voor mij hierin is dat het verlangen naar Christusbewustzijn zich heeft opgelost in de vrijheid tenvolle de menselijke triggers te ervaren, zonder ze als "niet liefdevol" te ervaren .... triggers zijn voor mij nu gewoon ... wat ze zijn. Zo werkt de liefde in en doorheen mij ... bedankt voor jouw delen hierbij.
Piet Lammens jazeker, ieder mens kan tot eenheidsbewustzijn komen. Dank je voor het delen van jouw visie hierop. De oordelen over de triggers vallen hierin inderdaad weg, maar zijn dan ook in dat moment geen deel van de ervaring meer. De triggers zijn op het moment dat we uit het eenheidsbewustzijn geraakt zijn, of anders gezegd: wanneer we getriggerd worden, vernauwt het bewustzijn zich en raken we uit de eenheidservaring, wat altijd een vorm van lijden met zich meebrengt. Daar komt dat verlangen uit voort, omdat dat het einde van het lijden betekent.
Whauw...♥️
♥️
Bedankt Eline voor het delen, heel inspirerend, goed te volgen, kan het invoelen, ohmmmm
Wat fijn dat je dit ook voelt Eddy, dank je voor het delen.
Deze ervaring is dezelfde die mensen ervaren in de streng gereformeerde kerken, daar noemen ze het "bekeerd", hun zonden zijn vergeven. Ik kom zelf uit zo'n gezin en heb die verhalen gehoord. Het erge daarvan is dat zij denken dat zij dan gered zijn en naar de hemel gsan en dat de rest "verloren" gaan. Als kind en tiener erg onder die gedachte geleden. Later Hans Stolp gaan lezen, dat heeft me goed gedaan. Ik heb uw boek besteld omdat ik voel dat ik ook op die weg ben. M.v.g. Arie.
Lieve Arie,
Dankjewel voor het delen van jouw ervaringen. Het is zo jammer dat de kerk het concept van God heeft veranderd van dat wat in ons allen aanwezig is, naar iets buiten ons wat een oordeel over ons zal vellen. God is Liefde en wij zijn allen 'Kinderen van God', waarmee Jezus bedoelde: Wij komen allemaal voort uit de Goddelijke Bron, waar wij deel van zijn. Ik wens je veel inspiratie en steun met het boek.