Het ochtendlicht geeft een zacht schijnsel door de klamboe die sierlijk over ons bed gedrapeerd hangt. Mijn lief ligt naast me. We liggen allebei op onze zij en kijken elkaar aan.
“Waarom heb je een blaasontsteking?” vraag ik hem. “Is er iets waar je pisnijdig over bent? Of geïrriteerd?”
Hij denkt na. “Misschien slik ik nog te veel in,” zegt hij.
“Deed ik iets de laatste tijd wat jou irriteerde?”
“Je bemoeienis denk ik.”
Ik weet precies wat hij bedoelt. Ik kan betuttelend zijn. Soms heb ik een oordeel over de manier waarop hij leeft en met zichzelf om gaat. Hoewel er een liefdevolle intentie onder ligt, weet ik dat het niets met liefde te maken heeft wanneer ik hem bekritiseer. “Waarom eet je dat? Waarom neem je geen rust? Je gaat over je grenzen, heb je dat in de gaten?” Allemaal bemoeienis en betutteling. Ik zie dat ik het doe en ik wil het echt niet doen, ik wil er mee stoppen, want het is arrogant en denigrerend. Alsof hij zelf niet kan bedenken wat goed voor hem is. En bovendien is het niet aan mij om voor hem te weten wat hij wel en niet moet doen.
Oh, soms vind ik het zo lastig om dit soort dingen bij de ander te laten.
Maar ik ben bereid de verantwoordelijkheid op me te nemen.
“Het spijt me dat ik zo bemoeierig ben en dat ik betuttelend was. Ik denk dat ik dat heb gedaan omdat ik mijn vader nooit kon bereiken en hij zo veel controle over mij had. Alsof ik dat compenseer door nu controle over jou te willen hebben. Ik wil dat niet meer doen want het is niet gelijkwaardig en niet liefdevol. Ik zal er op letten dat ik dat niet meer doe,” zeg ik terwijl ik zijn hand vastpak en hem diep in zijn ogen kijk.
“Dank je, dat is fijn," zegt hij. Ik zie zachtheid in zijn ogen.
"Maar aan de andere kant is het soms ook wel fijn als ik me ergens niet bewust van ben, dat jij mij daar op wijst en mij helpt bewuster te worden. Dat vind ik dan wel weer fijn.”
“Ja, samen groeien in dingen is ook fijn," antwoord ik. "Maar er is een verschil in iets zeggen omdat we samen willen groeien, of iets zeggen om de ander te willen veranderen. Ik voel daarin een verschil. Het ene komt uit liefde, het andere komt uit ego, controle over de ander willen. Het is soms een dunne lijn tussen ego en liefde. Dus voordat ik iets wil zeggen, kan ik mezelf eerst afvragen: komt ik vanuit ego, of vanuit liefde?”
“Ja, en ik kan mij meer uitspreken wanneer ik iets niet fijn vindt. Dan neem ik ook verantwoordelijkheid voor dit deel in onze relatie,” zegt hij terwijl hij zijn hoofd op mijn blote buik legt. “Wat houd ik van jouw zachte buik,” zegt hij liefdevol en hij drukt zijn lippen op de streepjes die mijn ronde moederbuik sieren.
Ik kroel met mijn vingers door zijn haren en streel zijn krachtige rug. De liefde stroomt door ons heen.
Fijn om zo samen deze nieuwe dag te beginnen.
Wanneer je beiden honderd procent verantwoordelijkheid wilt nemen voor jezelf en jullie relatie en steeds weer kiest voor waarheid, woorden uitspreken die gedragen worden door liefde, groei je samen in de relatie en groeit je relatie naar een diepere verbinding, met jezelf en met elkaar. Ben je Ieder moment bereid te kijken naar je eigen schaduwkanten en geef je elkaar en jezelf de ruimte om jezelf te zijn? Dan bevind je je op de weg naar een liefdevolle, volwassen relatie. Je kunt altijd blijven groeien samen. Dit is de weg van De Koning en de Priesteres.
Voelen jij en je partner dat jullie ook deze weg willen gaan en zou je hier begeleiding bij willen?
Voel je welkom en maak een afspraak voor een Relatiesessie of een Relatie Intensive. Meer informatie daarover vind je elders op deze website.
Reactie plaatsen
Reacties